آب
بهترین حلال طبیعی اغلب مواد کانی و عده زیادی از ترکیبات آلی است. آب به منظور ایجاد فشار اسمزی مناسب در سلولها لازم است و امکان مبادلات سلول با محیطش را فراهم میسازد. مولکول آب به علت ضریب حرارتی بالایی که دارد قادر به جذب گرمای زیاد است و با ذخیره حرارتی بالایی از تغییرات حرارتی شدید در درون سلولها جلوگیری میکند. همچنین آب نقش محیط پراکنده کننده (Dispersion media) ماکرومولکولها در سیستم کلوئیدی پروتوپلاسم را به عهده دارد. واکنشهای زیستی از جمله فعالیتهای آنزیمی فقط در محیط مایع انجام میشوند. آب به دو صورت در سلول وجود دارد.
آب آزاد
95 درصد کل آب موجود در سلول را میسازد و آبی است که به عنوان حلال یا محیط پراکنده کننده سیستم کلوئیدی در سلول وجود دارد. همچنین آب موجود در واکوئل سلولهای گیاهی را نیز شامل میشود.
آب پیوسته
5 - 4 درصد کل آب سلول را تشکیل میدهد و به حالت ترکیب در ساختمان مولکولهای سازنده سلول وارد است. این آب با اتصالهای سستی از طریق پیوند هیدروژنی و سایر پیوندها ، به مولکولهای پروتئینی متصل میشود. این بخش شامل آب غیر متحرکی که در بین ساختمانهای رشتهای ماکرومولکولها وجود دارد، نیز میگردد.